
Het verhaal van
Niek
Niek Schreuder is net voor de derde keer vader geworden. Toch laat hij het interview graag doorgaan, zo enthousiast is hij over Alpha! Naast zijn werk als manager bij het Leger des Heils is de 32-jarige Niek missionair ouderling van de Sint-Joriskerk, een PKN-gemeente in hartje Amersfoort. We voeren een gesprek met hem over verlangen, missie en gastvrijheid.
Waarom heeft jullie gemeente gekozen voor de functie van missionair ouderling?
Omdat we missionair werk belangrijk vinden. De hele kerkenraad is missionair. Toch is het in de praktijk goed dat er één iemand specifiek mee bezig is en het missionaire werk telkens weer op de agenda zet.
Wat is jouw persoonlijke drive voor missie?
Ik ben enthousiast over het evangelie. Als je God liefhebt en de naaste als jezelf, dan kun je dit toch niet voor jezelf houden? Deze belangrijke opdracht van Jezus mag missionair geïnterpreteerd worden. Missie is de kern!
Wat was de aanleiding om met Alpha te starten?
Twintig jaar geleden werd er Alpha gegeven in de Sint-Joriskerk, maar is het doodgebloed vanwege te weinig deelnemers. Toen in het staartje van coronatijd nog veel activiteiten stillagen, waren we als gemeente op zoek naar waar we stonden op missionair vlak. “Je moet eens naar Alpha kijken,” tipte een gemeentelid mij. Ik ben me erin gaan verdiepen en heb de boel in gang gezet. We kunnen er lang over praten, maar laten we het vooral doen!
Wat is tot nu toe je ervaring?
Momenteel draaien we de derde ronde. Prachtig dat je in tien avonden het geloof met elkaar deelt. Alpha is makkelijk om te organiseren, met weinig voorbereidingstijd. Het materiaal zit steengoed in elkaar. Je hebt alleen een team nodig. Een Alpha leiden geeft energie; je bent even uit de sleur en ontmoet nieuwe mensen. Dit helpt om het op de langere termijn vol te houden.
Alpha is laagdrempelig voor deelnemers. Hier durf ik mijn buurman wel voor uit te nodigen. Je hebt gewoon toffe gesprekken met elkaar. Er is geen verborgen agenda, het is een mooie zoektocht naar de zin van het leven.

“Hier durf ik mijn buurman wel voor uit te nodigen.”
Welke lessen heb je geleerd om de gemeente in beweging te krijgen?
Ons team loopt hard, maar het is een uitdaging om andere gemeenteleden aan het uitnodigen te krijgen. Voordat de eredienst aanvangt, mogen we eenmalig een oproep doen. Iedereen vraagt zendtijd. Het is daarom belangrijk om de oproep persoonlijk te maken en dichtbij te brengen.
Het blijkt effectief om vooral in een kleine groep mensen te investeren en hen te enthousiasmeren om te gaan uitnodigen. Voor deze groep organiseren we Alpha-proeverijen. “Wie kun jij uitnodigen?” vragen we op die avonden. “Ga in beraad bij jezelf: ‘Waarom ken ik (bijna) niemand die ik kan uitnodigen? Besteed ik dan mijn tijd en aandacht wel aan de juiste mensen?’”
“De constante factor van twee Alpha’s per jaar geven is cruciaal.”
Hoe proberen jullie gastvrij te zijn?
Door het omzien naar anderen. Ons plan is om actiever te worden in de buurt en het missionaire en diaconale werk meer te combineren. Zo verzorgen mijn vrouw en ik samen met vijf stellen uit de gemeente regelmatig een maaltijd in het buurthuis. Daar nodigen we mensen in de wijk voor uit. Veel van hen zijn eenzaam. Als meer christenen zoiets zouden doen, hoe missionair kunnen we dan zijn?!
Er komt steeds meer armoede in Nederland. Dat de verzorgingsstaat wegvalt, zie ik als een kans voor kerken. Vanuit het hulp bieden aan mensen, start je nieuwe contacten en kun je hen nieuwsgierig maken naar het evangelie. Omdat Alpha een gratis maaltijd, aandacht en een inhoudelijk gesprek biedt, is het ook een combinatie van diaconaat en pastoraat.
Wat is je missionaire verlangen voor de Sint-Joriskerk voor de nabije toekomst?
Dat onze diensten niet te veel intern gericht zijn, maar dat we er standaard op voorbereid zijn dat er mensen in onze dienst zitten die het nog niet allemaal weten. En dat het vanzelfsprekend wordt dat we mensen uitnodigen voor Alpha.